امام علي (ع) مي فرمايند : لكلِّ شي‏ءٍ آفةٌ يعني هر چيز آفت خودش را دارد

دينداري هم از اين قاعده مستثني نيست .

يه مثال جالب : كشاورز خوب اون نيست كه فقط زمين و بذر رو خوب بشناسه بلكه كشاورز خوب كسيه كه علاوه بر كود و زمين آفات و آسيبها را هم بشناسه

لذا اما كاظم (ع) مي فرمايد : وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ في أرْبَع يعني تمام علوم مردم را در چهار چيز يافتم.

1. أَوَّلُها أنْ تَعْرِفَ رَبَّكَ ، اول اينکه خدا را بشناسيم

2. وَالثّانِيَةُ أنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِكَ ، دوم اينكه بشناسي خدا چه براي تو كرده است

3. وَالثّالِثَةُ أنْ تَعْرِفَ ما أرادَ مِنْكَ ، يعني بداني كه خدا از تو چه ميخواهد؟

4. وَالرّبِعَةُ أنْ تَعْرِفَ ما يُخْرِجُكَ عَنْ دينِكَ ، چهارم اينكه چيزهائي كه تو رو از دينت خارج ميكنه رو بشناسي

(يعني همون آسيب شناسي ديني و آفت‌هاي دينداري) «الكافي، ج 1، ص 50، ح 11»

اين داستان واقعا جالبه:

شبي از شبها، امام علي (ع) از مسجد كوفه به خانه مي‏رفت. كميل نيز با او بود. در راه از كنار خانه‏اي مي‏گذشتند كه در آن مردي با صداي حزين قرآن مي‏خواند. آيه‏اي كه مي‏خواند اين بود أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَ قائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ...(زمر 9) (آيا كسي كه در لحظات شب در حال سجود و قيام به نيايش مشغول است و از آخرت مي‏ترسد و به رحمت پروردگارش اميدوار است...) كميل را خوش آمد و به حال آن مرد رشك برد بي آنكه چيزي بر زبان آورد. آن گاه علي (ع) رو به كميل كرد و گفت: « يا كُمَيل لا يُعجبك طَنطَنهَ الرّجل انّه من اهل النار سأنبئك فيما بعد : آواي اين مرد تو را نفريبد. او از دوزخيان است. در آينده به تو خبر خواهم داد.» كميل در شگفت ماند كه چگونه امام از آنچه در درونش مي‏گذشته آگاه شده است و‌آنگهي، او را با چنين حال نيكي اهل آتش مي‏داند. زماني دراز گذشت تا آنكه خوارج كارشان بدانجا كشيد كه ديده‏ايم و امام (ع) با آنها كه بسياري‏شان قرآن را چنانكه فرود آمده بود از بر داشتند، جنگيد. در آن روز كميل در برابر امام (ع) ايستاده بود. از شمشيرش خون مي‏چكيد و سرهاي آن كافران بر زمين ريخته بود. امام نوك شمشيرش را بر يكي از آن سرها نهاد و فرمود: اي كميل امن هو قانت آناء الليل... يعني اين همان شخصي است كه در آن شب اين آيه را مي‏خوانده و تو از حال او رشك مي‏برده‏اي. كميل به پاي امام افتاد و بر آن بوسه زد و استغفار كرد.

امام صادق (ع) : إِنَّ بَنِي أُمَيَّةَ أَطْلَقُوا لِلنَّاسِ تَعْلِيمَ الْإِيمَانِ وَ لَمْ يُطْلِقُوا تَعْلِيمَ الشِّرْكِ لِكَيْ إِذَا حَمَلُوهُمْ عَلَيْهِ لَمْ يَعْرِفُوه .‏ حضرت صادق (ع)فرمود: همانا بني اميه مردم را در تعليم ايمان آزاد گذاردند و تعليم شرك را آزاد نگذاشتند، بخاطر اينكه اگر شرك را بر مردم حمل كردن و آنها را بسوي شرك كشاندند آن را نشناسند. اصول الكافي

نتيجه اين ميشه كه معاويه با مشورت عمروعاص نماز جمعه را چهارشنبه مي‌خواند و همه سپاهيان به او اقتدا مي‌كنند و كسي هم صداش درنمياد (مسعودي مُروجُ الذّهب ج3 ص 32)

يا مثلاً : عمرو عاص به معاويه پيشنهاد ميدهد دستور بده مردم كدو را مانند گفسفد ذبح كنند (براي امتحان مردم كه چقد به حرف او گوش مي‌كنند)

و جالبه همه اين كار رو انجام ميدهند.

بعد خبر به امام علي (ع) مي‌رسد و ايشان مردم را از اين كار نهي مي‌كنند.

ادامه دارد ...

________________________________________

منبع: وبلاگ تبیان