به گزارش کورنگ ،قرائت اشعار انقلابی-انتقادی توسط دکتر میثم مطیعی (عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام) در مراسم عید فطر، موافقان و مخالفان زیادی را به‌دنبال داشت.

او در قالب شعر، مروری انتقادی به برجام و نقض روح و جسم آن توسط دشمنان، تبعات سیاست‌ها و رفتارهای اشرافی و کدخدامحور، نقد سند ۲۰۳۰، حمله به دشمنان نظام و موارد متعدد دیگر داشت.

برخی این اشعار را وحدت‌شکن و برخی آن را مصداق شعر انقلابی قلمداد کردند. اما موضوع فراتر از آنچه می‌نماید است که به برخی نکات گفتنی اشاره می‌شود:

الف- این اشعار ارزشمند انقلابی-انتقادی، در واقع ترجمان نقدهای رهبری در ماه‌های اخیر و به‌خصوص ماه مبارک رمضان به برخی مواضع و رفتارها و موضوعاتی چون برجام و سند ۲۰۳۰ و دشمنی همه‌جانبه آمریکا علیه ایران اسلامی و البته بخش قابل‌توجه آن حمله به دشمنان خارجی نظام بود.

کدام بخش از ابیات، خارج از نقدهای رهبری و یا خارج از واقعیات موجود است که مخالفان اینگونه برآشفته‌اند؟

ب- باید توجه کرد موضوع اصلی اشعار و یا محل آن برای این جریان بهانه‌جو و یا عده‌ای پوچ‌اندیش طلبکار و یا حتی دوستان خیرخواه نیست؛ موضوع بسی فراتر از این حرف‌هاست.

ج- برخی جریانات در حال ایجاد فضایی هستند که هرگونه انتقاد به سیاست‌های دولت، یا رنگ «توهین» به خود بگیرد، یا عنوان «وحدت‌شکن».

به‌عبارت روشن‌تر، تبدیل روحانی به معیار؛ تا آنجا که هرگونه انتقاد از رئیس قوه مجریه به‌منزله توهین و اقدام وحدت‌شکن تلقی گردد.

این رویه غلط، تالی فاسد گسترده و عمیقی را به‌دنبال خواهد داشت؛ از جمله:

* انتقال معیار، شاخص و محور وحدت جامعه و مردم از رهبری به رئیس جمهور
* بستن باب انتقاد از رئیس جمهور و قدسی‌سازی ایشان از طریق فضاسازی و بمباران سنگین رسانه‌ای
* زمینه‌سازی و انگاره‌سازی از جریان انقلابی به‌عنوان جریان افراطی عقل‌گریز!
* فرعی‌سازی امور اصلی و اصلی‌سازی امور فرعی و تغییر اولویت‌های جامعه از طریق حاشیه‌سازی‌های کاذب

د- «فضاسازی»، «مظلوم‌نمایی»، «غوغاسالاری» و «قبح‌شکنی» ابزارهای اصلی این طرح هستند.

انتهای پیام/