متن زیر چکیده جلسه سوم سخنرانی آیت الله میرباقری در هیات شهدای گمنام تهران است که در ایام فاطمیه به تاریخ 2 اسفندماه سال 94 برگزار شده است. ایشان در این بحث اشاره می کنند ماجرای سقیفه یکی از نقاط اوج درگیری تاریخی حق و باطل می باشد که حجابی ظلمانی را بر نور ولایت امیرالمومنین افکند و این حجاب همان جهنم ولایت طاغوت است که با استقامت و تحمل بلای حضرت زهرا سلام الله علیها رفع شده و تجلی این نور ولایت در زمان ظهور که مزد حضرت صدیقه طاهره است اتفاق می افتد و جهان با خورشید ولایت امیرالمومنین نورانی خواهد شد.

حضرت زهرا حلقه وصل شیعیان به حقیقت ولایت
حضرت امام صادق علیه السلام به ابی یعفور فرمود «النَّاسُ كُلُّهُمْ عَبِيدُ النَّارِ غَيْرَكَ وَ غَيْرَ أَصْحَابِك» یعنی همه مردم بنده آتش هستند چون خودشان آتش را پرستش می کنند؛ الا شما که طرفدار ولایت ما هستید؛ شما را خدای متعال با ولایت ما از آتش نجات داد «فَإِنَّ اللَّهَ فَكَّ رِقَابَكُمْ مِنَ النَّارِ بِوَلَايَتِنَا أَهْلَ الْبَيْت»

ماجرای سقیفه این است که «أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ * جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا وَ بِئْسَ الْقَرَارُ»(ابراهیم/28-29) قوم خود را وارد جهنم کردند. روایتی از امیرالمومنین ذیل همین آیه است که فرمودند: «مَا بَالُ أَقْوَامٍ غَيَّرُوا سُنَّةَ رَسُولِ اللَّه وَ عَدَلُوا عَنْ وَصِيِّهِ لَا يَتَخَوَّفُونَ أَنْ يَنْزِلَ بِهِمُ الْعَذَاب ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآيَةَ- أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ جَهَنَّمَ ثُمَّ قَالَ نَحْنُ النِّعْمَةُ الَّتِي أَنْعَمَ اللَّهُ بِهَا عَلَى عِبَادِه وَ بِنَا يَفُوزُ مَنْ فَازَ يَوْمَ الْقِيَامَة» این اقوام برای چه سنت رسول خدا را تغییر دادند و از وصی او رویگردان شدند؛ نترسیدند که خدا عذابش را نازل کند؟! و بعد این آیه را تلاوت کردند و فرمودند: آن نعمتی را که خدا بر بندگانش منت گذاشته ما هستیم وهمه فائزین در قیامت با ما به فوز می رسند. قرآن فوز را اینگونه معنا می کند «كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ»(آل عمران/185) در روز قیامت آنکه از آتش دور شده و وارد بهشت شود فائز است.

آن چیزی را که محور جنت و حیات و فوز و رویش و فلاح انسان بود را برداشتند. همان نعمتی که خدا حتی از ترک اولی نسبت به آن نمی گذرد و آن را تبدیل به کفر کردند. ببینید چه معصیتی در عالم اتفاق افتاد. به همین دلیل بعضی گفتند که تا امیرالمومنین راضی نشوند، ظهور واقع نمی شود.

وجود مقدس فاطمه زهرا در این میدان آمدند تا این جهنم برپاشده را خاموش کنند و ما را عبور داده و وارد محیط ولایت امیرالمومنین کنند. به تعبیر قرآن سقیفه جهنم و حجاب نور و بهشت امیرالمومنین است. حضرت در غدیر می خواست که همه را به بهشت ببرد. قرآن می فرماید «إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ»(مطففین/22) یعنی شیعیان همین الان در وسط بهشت هستند. در روایات ابرار را معنی می کند «أَنْتُمْ نُورُ الْأَخْيَارِ وَ هُدَاةُ الْأَبْرَار» اما آنها جهنم را حجاب بهشت کردند و شاید معنای «وَ إِن مِّنكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا»(مریم/71) این باشد که ما در این جهنم هستیم چون ولایت کفار ما را در بر گرفته است. حضرت زهرا در وسط جهنم رفت تا ما را عبور دهد و با نور حضرت آتش خاموش می شود.

این آیه قرآن «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ»(نور/35) یعنی حضرت زهرا سلام الله علیها مشکات نور خدا است که شعله جهنم را برای موحدین و مومنین رام کرد. امیرالمومنین «نُورُ اللَّهِ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْض» است و فاطمه زهرا آن حقیقتی است که ما را به این بهشت و نور متصل می کند. اگر کسی دنبال حضرت حرکت نکند در این جهنم قبل از عبور کردن، می سوزد و نوری نخواهد داشت زیرا «وَ مَن لَّمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ»(نور/40) که در روایت این نور معنا شده به «إِمَاماً مِنْ وُلْدِ فَاطِمَةَ» یعنی کسی به امام از فرزندان حضرت زهرا نرسد، در قیامت هم در این ظلمت باقی خواهد ماند.

مزد این بلای حضرت زهرا ظهور است که کل این حجاب را جمع می کند و عالم نورانی می شود «وَ الشَّمْسِ وَضُحَاهَا»(شمس/1) ضحی همان ظهور امام زمان است که در آن زمان نور شمس امیرالمومنین مانند خورشید همه جا را فرا می گیرد. ظهور به یک معنا تجلی حضرت زهرا از ورای امام زمان است. اگر حضرت زهرا در این میدان نمی آمدند، این ظلمت همه ما را فرا می گرفت و کسی به نور و بهشت راه نمی یافت.

حضرت فاطمه به یک تعبیر لیلة القدر هستند و در روایت می فرماید «اللَّيْلَةُ فَاطِمَةُ وَ الْقَدْرُ اللَّه فَمَنْ عَرَفَ فَاطِمَةَ حَقَّ مَعْرِفَتِهَا فَقَدْ أَدْرَكَ لَيْلَةَ الْقَدْر» درک لیله القدر که درک توحید و نبوت و ولایت است و رسیدن به سِرّ آنها با حضرت زهرا است. به همین دلیل در زیارت حضرت است که «إِلَّا أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِيقِنَا لَهُمَا» یعنی شما ما را به نبوت و ولایت ملحق می کنید. حضرت زهرا سلام الله علیها حلقه وصل ما است که همه این بلاها را برای عبور ما از این جهنم تحمل کردند. السلام علیک یا فاطمه الزهرا...

تجلی حضرت زهرا در ظهور امام زمان
در زیارت ناحیه که فرق نمی کند از حضرت امام زمان اروحنا فداه باشد یا امام هادی علیه السلام، می فرمایند «فلأندبنّک صباحاً و مساءً و لابکینّک بدل الدموع دماً»، یعنی امام زمان که می خواهد عالم را به مقصد برساند باید باب عاشوراء را به روی مردم باز کند؛ زیرا ظهور مزد عاشوراء است و مردم بدون عاشوراء به ظهور نمی رسند.
یکی از آن اعظم ثواب ها همین ظهور است که در مصیبت امام حسین به حضرت صدیقه طاهره دادند. حضرت برای قبول سیدالشهداء فرمودند: خدایا اگر اختیار با ما است، قبول نمی کنیم. خدا فرمود: حضرت مهدی علیه السلام را در نسل ایشان قرار می دهم و در واقع مزد حضرت زهراء سلام الله علیها ظهور است. آنچه که در ظهور اتفاق می افتد تجلّی حضرت زهراء سلام الله علیها است از وراء امام زمان علیه السلام است.

در تفسیر آیه «وَ الشَّمْسِ وَ ضُحَاهَا»(شمس/1) روایت خیلی عجیبی است که حضرت فرمود: خورشید، وجود مقدّس امیرالمومنین است و ضحی آن وقتی را می گویند که خورشید بالا می آید و روز روشن می شود و ضحای این خورشید ظهور امام زمان علیه السلام است. وقتی حضرت ظهور می کنند نور امیرالمومنین در عالم ساطع می شود. بعد حضرت به این آیه تمسّک کردند «وَ أَنْ یحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى»(طه/٥٩) گویا وقتی حضرت ظهور می کنند یک حشری در عالم اتفاق می افتد؛ أمیرالمؤمنین تجلی می کنند.  این مطلب را عجیب ندانیم زیرا در روایت است که «وَ سَلَلْتَ مِنْهَا أَنْوَارَ الْأَئِمَّة»  نور امام زمان از وجود مقدس حضرت زهراء سلام الله علیها در این عالم ظاهر شده است. وقتی حضرت ظهور می کنند نور حضرت زهراء از وراء حجاب امام زمان در عالم ظهور پیدا می کند.

بنابراین همه عالم حَتّی انبیاء و اولیاء با این امتحانی که حضرت زهراء سلام الله علیها داده رشد می کنند. همراهی با حضرت و تصدیق حضرت کار حسنه و کار امام حسین است. در روایت دارد سلمان هم «وقع فی قلبه شئٌ» زیرا خیلی سخت بود. حضرت زهراء سلام الله علیها وسط میدان بود، البته شان حضرت سلمان اجل از این حرف ها است؛ لذا حضرت توضیح دادند که نه اینکه در حقانیت حضرت زهراء و امیرالمومنین علیه السلام ذرّه ای شک کند، بلکه در دل ایشان خطور کرد که حضرت امیر که صاحب اسم اعظم کلی هستند، پس این اسم اعظم برای کجا است و چرا صبر کردند، حضرت زهراء پشت در است و دیگر در عالم چه می خواهد بشود که حضرت دست به تصرف بزنند؟! در حالیکه قیامت و آن حادثه عظیم هم با اسم اعظم الهی یعنی امیرالمومنین است و ایشان نبأ عظیم هستند و قیامت یک تجلی از امیرالمومنین است. آنوقت سلمان در دلش این واقع شد. لذا تصدیق حضرت زهراء و امیرالمومنین خیلی کار بزرگی است و کار شخصی مثل سلمان است.

وظیفه ما در همراهی و تصدیق حضرت زهرا
«وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَكِ أَوْلِيَاءُ وَ مُصَدِّقُون» یعنی ما در فهم خودمان تصدیق می کنیم. این زعم به معنی گمان نیست یعنی فهم و گمان ما این است، والا ولیِ حضرت زهراء جناب سلمان و حضرت ابراهیم خلیل هستند؛ اما ما هم اگر بخواهیم برسیم در گمان خودمان باید از اولیاء حضرت باشیم و در ظرف خودمان باید حضرت را تصدیق کنیم. حضرت برای إلحاق عالم به نبی اکرم و امیرالمومنین و برای اینکه این حجاب سقیفه مردم را جدا نکند، به خدا قول داده بلاء را تحمل کند. سقیفه حجاب است در تفسیر این آیه «وَ اللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى»(لیل/1) حضرت فرمودند واللیل در اینجا «فُلَانٌ غَشِيَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فِي دَوْلَتِهِ الَّتِي جَرَتْ لَهُ عَلَيْه» دومی است که با دولت خودش حجاب بر ولایت امیرالمومنین انداخت. برای اینکه این حجاب ما را در ظلمت نبرد و از امیرالمومنین جدا نشویم حضرت حاضر شده بیاید در میدان بلاء بکشد تا عالم برسد.

در فراز دوم زیارت بیان می شود که وظیفه ما این است که در ظرف خودمان باید حضرت را تصدیق کنیم. ما نمی فهمیم که حضرت چه کرده که ما تصدیق کنیم ولی در زعم خودمان به اندازه خودمان باید حضرت را تصدیق کنیم که کار حضرت درست است. ولو اینکه تصدیق سخت است؛ زیرا یک موقع آدم بیرون امتحان می ایستد و می گوید بله الحمد لله دست مریزدا؛ اما یک موقع آدم را وسط بلاء می برند. وقتی حضرت ابوالفضل را می برند و فرمانده کربلاء می کنند، آنوقت تصدیق امام حسین علیه السلام سخت می شود. اصلاً خیلی امتحان سخت می شود. شب عاشوراء تصدیق امام حسین علیه السلام سخت است.

شیعه با بلاء حضرت زهراء سلام الله علیها در وسط بلاء قرار گرفته و الان همه ما با بلاء سیر می کنیم و مبتلا هستیم. در این ابتلای عظیمی که برای ما پیش آمده و الان هزار و چهارصد سال آن گذشته شیعه همیشه مبتلا بوده که این شعاع بلای حضرت زهراء و فرزندان او و شیعیان او است.

تصدیق حضرت خیلی کار سختی است آدم شک نکند که اگر من را وسط بلاء بردند کار درستی کردند و اصلاً هر کاری شما کردید درست بوده است. شما ذرّه ای از مسیر عبودیت تخلف نکردید، اگر در ماجرای این نود و پنج روز از حضرت زهراء یک ترک اولی سر می زد رشته عالم از هم می پاشید و زمام بندگی از دست می رفت؛ اگر امیرالمومنین ارواحنا فداه یک ترک اولی در این امتحان سخت می کردند زمام بندگی از هم می پاشید.

می دانید ترک اولی یعنی چه؟ حضرت آدم ترک اولی کرد که نتیجه این شد که همه ما در زمین آمدیم و به فرموده قرآن «اهْبِطُوا مِنْهَا»(بقره/38)؛ این نتیجه ترک اولی یک آدم بزرگ است؛ حال اگر حضرت امیرالمومنین ترک اولی می کرد دیگر امکان برگشت نبود. حضرت آدم و نسلش بعد از این هبوط با ولایت امیرالمومنین به طرف خدا بر می گردند. اگر حضرت ترک اولی می کرد، باب توحید بسته می شد. چون حضرت آدم وقتی ترک اولی کرد، توبه کرد و توبه اش رجوع به ولایت بود «فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ»(بقره/37) حال اگر امیرالمومنین ترک اولی می کردند چه می شد؟ بنابراین ما باید تصدیق کنیم و در ظرف خودمان با آن هدایتی که نبی اکرم و امیرالمومنین آوردند پایدار بایستیم و پای همه حرف های امیرالمومنین صبر کنیم و آنها را جدا نکنیم؛ زیرا سوا کردنی نیست.
منبع:جهان نیوز
انتهای پیام/رستمی