گریستیم و گفتیم: "یا لیتنا کنا معک"؛ کاش بودیم در کربلا با تو تا به مصاف تزویر و ریا می‌رفتیم، اما فراموش کردیم که اکنون نیز گرفتار گرداب دروغ و تزویر و ریا هستیم. فراموش کردیم که چشمانمان را به روی مظاهر دورنگی و گناه بستیم تا نبینیم و آسوده‌تر باشیم.

"لبیک یا حسین" گفتیم، اما امام زمان خود را تنها گذاشته و سرگرم کارهای روزمره شدیم؛ کارهایی همه از جنس دنیا...!

گفتیم آقا باید خودش بیاید تا همه چیز درست شود؛ ما فقط باید دعا کنیم!" اللهم عجل لولیک الفرج"! و فراموش کردیم که تا گام برنداریم؛ ظهور میسر نخواهد شد.